|
UZAKTIK BİRBİRİMİZE....
Çok yakın ama aynı zamanda çok uzaktık birbirimize.
Hani elimi uzattığım zaman saçlarına dokunabileceğim
kadar yakın aynı zamanda da haykırsam sevgimi
duyaramayacağım kadar uzak.
Zaman geçip giderken ben seni uzaktan izliyordum
tıpkı erişeyemeyeceğim bir mücevhere bakar ve onu özler gibi!
Biliyordum sana dokunmak hissetmek imkansızdı
ama ölüm döşeğindeki bir hastanın ümitsiz bekleyişi
gibi bekliyordum işte son bir ümitle.
Ama dün o ümitte yok oldu artık son yaprakda düştü dalından!
Artık hazan vakti.
Bana yarınsız günler,yapraksız dallar bıraktın!
|
